به نقل از «مشرق»

دلایل نگرانی آمریکا از اتحاد ایران، چین و روسیه

تاریخ انتشار: ۱۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۶۱۲۱۲

سه کشور ایران، روسیه و چین در یک هدف مشترک یعنی مقابله با توسعه‌طلبی و هژمونی امریکا با ویژگی‌های متشابه ازجمله استقلال و موردحمایت ملت‌های خویش روابط خویش را توسعه دادند.

به گزارش مشرق، جواد معصومی کارشناس مسائل استراتژیک در یادداشتی نوشت:

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آمریکایی‌ها هیچ‌گونه حسن نیتی را به جمهوری اسلامی ایران نداشته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به اقرار خود آمریکایی‌ها، صدام حسین را برای حمله به ایران تحریک نمودند؛ و در این جنگ هشت‌ساله تحمیلی پشتیبانی تخصصی اطلاعاتی و نظامی را از عراق نمودند. در پرونده برجام نیز رئیس‌جمهور وقت ایالات‌متحده امریکا باراک اوباما قول لغو تحریم‌ها را در صورت صلح‌آمیز بودن انرژی هسته‌ای را از طریق پادشان عمان به‌صورت مکتوب به جمهوری اسلامی ایران ارسال ولی علی‌رغم پایبندی ایران به تعهدات، در عمل به قول و سند مکتوب ارسالی خویش عمل ننمود. ترامپ نیز بدتر از اوباما به‌صراحت و بدون هیچ دلیل روشنی از برجام خارج شد. کشورهای اروپایی نیز به دلیل تبعیت از سیاست‌های غرب، هر آنچه امریکا تحمیل نماید را بدون قید و شرط انجام می‌دهند. افزون بر آن تبلیغات سراسر دروغ ضد ایرانی با تلقین‌های صهیونیست‌ها در رسانه‌ها و همچنین فشار سیاسی در مجامع بین‌المللی در جهت تضعیف همواره در دستور کار قرار دارد؛ چراکه کشور جمهوری اسلامی ایران در جهان جزء معدود کشورهایی است که به‌وضوح در مقابل امریکا ایستاده و بااقتدار به حیات سیاسی خویش ادامه می‌دهد و برای مقابله با امپریالیسم جهانی با کشورهای دیگر ازجمله روسیه و چین روابط خوبی را برقرار نموده است.

پرسش این است که جمهوری اسلامی ایران چه اهدافی در اتحاد با روسیه و چین دنبال می‌نماید؟ نگرانی ایالات‌متحده امریکا نسبت به تحکیم این روابط چیست؟

کشور ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیکی در منطقه دارای اقتدار بوده و در عمل به بهترین شکل شعار «نه شرقی، نه غربی» را اجرا و اثبات نموده است. حکومت مردمی ایران جهت عمق‌بخشی به‌نظام مستقل خویش با کشورهای مؤثر جهان روابط استراتژیک را ایجاد کرده تا بتواند با تعریف نقاط مشترک از فرصت‌ها و ظرفیت‌های آن بهره‌برداری نماید چراکه ایران در منطقه حساس ژئوپلیتیک واقع‌شده است.

سه کشور ایران، روسیه و چین در یک هدف مشترک یعنی مقابله با توسعه‌طلبی و هژمونی امریکا با ویژگی‌های متشابه ازجمله استقلال و موردحمایت ملت‌های خویش روابط خویش را توسعه دادند؛ که تحکیم روابط این سه کشور شامل همکاری‌های سیاسی، نظامی و اقتصادی می‌شود. این توافقات موجب همکاری‌های مختلفی را از قبیل نظامی، انرژی، سیاسی و اقتصادی را گردیده است، بدیهی است که هر سه کشور از این امر سود زیادی را خواهند برد.

چنین توافقاتی در پروژه‌های منطقه‌ای ازجمله سوریه نیز مفید واقع‌شده است. به نظر می‌رسد سیاست ایالات‌متحده امریکا در سوریه در حال تغییر است و نوعی گشایش در کشورهای عربی نسبت به استقبال از کشور سوریه در اتحادیه عرب دیده می‌شود. البته این سیاست درواقع با جلوگیری نفوذ ایران و حمایت از هویت عربی سوریه است؛ اما در شرایط کنونی هدف ایران، چین و روسیه اخراج امریکا از منطقه غرب آسیا به ویژه در سوریه و عراق ست. دولت‌مردان آمریکایی نیز که تحت‌فشار نیروهای مقاومت در منطقه می‌باشند رسماً اعلام کردند که قصد حضور نظامی دائم را در منطقه ندارند. بدیهی است به دنبال روش‌های هوشمندانه دیگری برای مقابله با ایران می‌باشند. بر این اساس جمهوری اسلامی ایران با اتحاد راهبردی صحیح با روسیه و چین از احتمال تنش و درگیری مستقیم با امریکا جلوگیری نموده است. هرچند جمهوری اسلامی ایران به حدی از اقتدار رسیده است که بتواند در مقابل تهدیدات مقابله نماید.

در بخش حوزه ترانزیت مسیر بندر چابهار و خطوط شمال به جنوب ایران بهترین و مرقوم به‌صرفه‌ترین مسیر ترانزیتی برای روسیه محسوب می‌گردد. مسیر جدیدی در کلیدورهای زمینی و تنگه‌های دریایی ایران و روسیه ایجادشده است. همچنین روسیه از اعضای اصلی پیمان شانگهای که پیمان سریع الرشد مجامع است که زمینه رشد اقتصادی خوبی را برای ایران فراهم می‌نماید و در این میان دریای خزر به‌عنوان مؤلفه و عنصر حیات بیولوژیکی ایران و روسیه که دارای منابع و ذخایر انرژی بوده که منافع مشترک خوبی را ایجاد نموده است. به‌طورکلی همان‌طوری که در منویات مقام معظم رهبری بارها بیان گردیده است. عمق روابط بین ایران و روسیه تا سطح راهبردی قابل‌گسترش است و هر دو کشور دارای سطح وسیعی از منافع مشترک اعم از فناوری و دانش می‌باشند و از طرفی هر دو کشور از سوی غرب هدف تحریم‌های ظالمانه قرارگرفته‌اند.

از طرفی در طی این سال‌های تحریم ظالمانه بهترین متحد و مشتری خریدار نفت چینی‌ها بودند که در بعضی از سال‌ها چین حدود ۵۲ میلیارد دلار معامله تجاری با جمهوری اسلامی ایران داشته و این در صورتی است که همواره امریکا و متحدانش مخالف سرسخت رابطه اقتصادی ایران و چین بوده‌اند، چراکه غربی‌ها به‌خوبی آگاه‌اند که بیشترین خرید نفت و انتقال فنّاوری به جمهوری اسلامی ایران از طریق چین صورت پذیرفته است. بر اساس انتقاد برخی منتقدان، چین و روسیه بر اساس مصالح خویش عمل نموده‌اند ولی امروز در آسیا سه قدرت مهم ایران، روسیه و چین وجود دارد که در مقابل توسعه‌طلبی امریکا و غرب ایستاده‌اند؛ که نتیجه این اتحاد، شکست‌های سیاست‌های غرب امریکا در منطقه است که برخی از آن‌ها عبارتنداز: خروج امریکا از افغانستان بعد از بیست سال اشغال این کشور؛ طرح اخراج آمریکایی‌ها از عراق که توسط نمایندگان مردم مبارز عراق و همچنین شکست و استیصال هم‌پیمانان منطقه‌ای امریکا در منطقه است.

در حال حاضر امریکا در شرایط خاصی قرارگرفته است چراکه واشنگتن نه‌تنها رقبای دیرین خود مانند روسیه و چین را تهدید تجاری سیاسی و حتی نظامی به چالش می‌کشد، بلکه متحدان خویش مانند اتحادیه اروپا را نیز می‌آزارد. حقیقت آن است که جهان آبستن حادثه‌ی مهمی است و پدیده انتقال قدرت (غرب به شرق)، یک رویداد چندبعدی و با وجوه سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی واقع‌شده که بسیاری از اندیشمندان جهانی خبر از آن داده‌اند که مقامات کنونی کاخ سفید را از نگرانی به وحشت انداخته است! و سؤال بسیاری از اندیشمندان جهان این است که آیا امریکا سقوط خواهد کرد یا خیر؟ چراکه افول امریکا حتمی است، بلکه نکته مهم این است که آیا می‌توان راهی پیدا نمود که هنگام سقوط امریکا کمترین آسیب به مردم جهان وارد شود؟

منبع: مشرق

کلیدواژه: سالگرد شهادت حاج قاسم قیمت برجام صدام حسین باراک اوباما اتحادیه اروپا خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت جمهوری اسلامی ایران روسیه و چین سه کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۶۱۲۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سقوط پوتین؟ شاید آرزو بر جوانان عیب نیست / گورباچف مایه عبرت ولادیمیر پوتین شده است / چرا روسیه پوتین با شوروی در آستانه سقوط متفاوت است

به گزارش جماران، پیتر روتلند، استاد در دانشگاه وسلین و دانشیار مرکز دیویس برای مطالعات روسیه و اوراسیا در دانشگاه هاروارد در تازه ترین نوشتار برای Responsible Statecraft درباره خطرات توهم فروپاشی حکومت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نوشت:

ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیراً مقاله‌ای را با عنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده و استدلال کرده که مانند حکومت شوروی ، سیستم سیاسی پوتین نیز همیشه در آستانه فروپاشی است.  این استدلال بر اساس یک قیاس مستقیم تاریخی به دست می آید. نظام شوروی قوی و تغییرناپذیر به نظر می رسید و عملاً هیچ کس فروپاشی آن را پیش بینی نمی کرد  اما فروپاشید. به همین ترتیب، سیستم پوتین قوی و مقاوم به نظر می رسد و کمتر کسی می تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما فروپاشی آن نیز رخ خواهد داد.

می توان فهمید که چرا این استدلال برای Foreign Affairs جذاب است. آرزو همیشه مخاطب را جذب می کند: مردم دوست دارند آنچه را که می خواهند بشنوند به آنها گفته شود. شاید بهتر باشد اینطور القا شود که بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضد حمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریو برای پیروزی اوکراین، فروپاشی رژیم در روسیه است.

قیاس های تاریخی می توانند جذاب اما گمراه کننده باشند زیرا ممکن است توجه ما را بر شباهت های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت های ساختاری را نادیده می گیرند. واقعیت این است که چندین جنبه مهم وجود دارد که رژیم پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی قرار دارد.

اولاً، میخائیل گورباچف تنها شش سال در قدرت بود و هرگز نتوانست کنترل مؤثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی و یا بوروکراسی در کل ایجاد کند. در نتیجه، ابتکارات سیاستی او با اجرای مؤثر همراه نشد و او را مجبور به اتخاذ اقدامات رادیکال‌تر کرد که کل سیستم را بی‌ثبات کرد. در مقابل، پوتین خیلی سریع پس از به قدرت رسیدن در سال 2000، کنترل قوی بر نخبگان رقیب اعمال و «عمود قدرت» را احیا کرد. او 24 سال است که این مسئولیت را بر عهده داشته است و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه های نهادی رژیم پوتین قوی است و احتمالاً پس از مرگ بنیانگذار خود ، نیز جان سالم به در خواهد برد. دوم، یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این واقعیت بود که این شوروی در حال مبارزه با یک جنگ غیرقابل پیروزی در افغانستان بود که آن را مجبور به مذاکره با غرب کرد. روسیه در حال جنگ در اوکراین است در حالی که هنوز به پیروزی خود مطمئن است. سوم، اتحاد جماهیر شوروی ورشکست شده بود، کسری تجاری داشت و در خارج از کشور پول قرض می گرفت. اما اکنون علیرغم فشار تحریم های غرب، روسیه در سال گذشته 50 میلیارد دلار مازاد تجاری داشت. اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده شوروی سفت و سخت و گودالی از یارانه‌های دولتی بود.  بر خلاف اتحاد جماهیر شوروی، روسیه دارای یک اقتصاد سرمایه داری پویا است که به خوبی با اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان آن در دور زدن تحریم های غرب ماهر شده اند. چهارم، اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که 52 درصد جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که روس ها 82 درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند.

مسلماً احتمال شورش اسلامگرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف، رهبر چچن را به یک رعیت وفادار مسکو تبدیل کرد، در مورد هر جانشینی صادق است:  بهتر است از جریان کمک های مسکو لذت ببرید و لامبورگینی بخرید تا اینکه آواره ای با جیب خالی باشید.  چچنی ها از جنگ های اول و دوم درس گرفته اند: استقلال طلبی ارزش تلاش ندارد. هیچ یک از جمهوری های قومی دیگر در فدراسیون روسیه علاقه ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.

حمله 22 آوریل به تالار شهر کروکوس نه تنها یادآور این نکته بود که تروریسم اسلام گرا همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است، بلکه نشان دهنده شکست اطلاعاتی گسترده توسط سرویس های امنیتی روسیه بود. ایالات متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله ای در راه است: آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن های کنسرت در مسکو قرار می دادند. با این حال، حملاتی مانند کروکوس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی شود.

تروریست ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده اند. این نشان می دهد که 8 میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه هستند. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه با نیروی کار کم، حداقل در حال حاضر از چالش امنیتی آن بیشتر است.

شورش واگنر در ژوئن 2023 یک تحول خارق‌العاده بود؛ جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال 2000. ما هرگز نمی‌دانیم اگر او به کرملین می رسیدچه اتفاقی می‌افتاد. اگر یوگنی پریگوژین به عقب برنگشته بود، اما به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند چه سناریویی شکل گرفته بود.   آنچه ما می دانیم این است که قیام شکست خورد. پریگوژین مرده و دفن شده  و ثبات رژیم به سرعت برقرار شد.

اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین  پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما یک امر دور از ذهن باقی می ماند و نمی تواند به عنوان پایه ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.

برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم  اما پوتین (و رئیس جمهور چین، شی جین پینگ) از اشتباهات گورباچف درس گرفته اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض استوار کند که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد خواهد کرد.